15 sierpnia 2010

Puchar Kontynentalny

Również Puchar Kontynentalny zadziwia. 18-19 grudnia 2010 zawodnicy będą skakali na na tureckiej skoczni w Erzurum, a 12 i 13 stycznia 2011  w koreańskim Pyeongchang. Natomiast Letni Puchar zaskoczy nas zawodami w kazachskich Ałmatach 25 i 26 września 2011.

Puchar Świata

Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) ogłosiła terminarz zawodów na sezon 2010/2011. I co ciekawe Puchar Świata rozpocznie się 27 i 28 listopada zawodami w Kuusamo. W tym sezonie nie odbędzie się po raz pierwszy od 14 lat Turniej Nordycki, za to odbędą się tylko zawody w Kuopio (1 grudnia). Spowodowane jest to Mistrzostwami Świata, które zobaczymy w dniach od 26 lutego do 5 marca 2011. Po raz pierwszy zostaną zorganizowane zawody na mamucie w Vikersund (12-13.02.2010). Puchar Świata zakończą zawody w Planicy (18-20.03.2011).
Data - miejsce - skocznia - HS
27 listopada 2010 - Kuusamo - Rukatunturi - HS142
28 listopada 2010 - Kuusamo - Rukatunturi - HS142
1 grudnia 2010 - Kuopio - Puijo - HS127
4-5 grudnia 2010 - Lillehammer - Lysgårdsbakken - HS138
11-12 grudnia 2010 - Harrachov - Čerťák - HS142
18-19 grudnia 2010 - Engelberg - Großtitlisschanze - HS137
29 grudnia 2010 - Oberstdorf - Schattenbergschanze - HS137
1 stycznia 2011 - Garmisch-Partenkirchen - Neue Große Olympiaschanze - HS140
3 stycznia 2011 - Innsbruck - Bergisel - HS130
6 stycznia 2011 - Bischofshofen - im. Paula Ausserleitnera - HS140

8-9 stycznia 2011 - Harrachov - Čerťák - HS205
15-16 stycznia 2011 - Sapporo - Ōkurayama - HS134
21-22 stycznia 2011 - Zakopane - Wielka Krokiew - HS134
29 stycznia 2011 - Willingen - Mühlenkopfschanze - HS145, druż.
30 stycznia 2011 - Willingen - Mühlenkopfschanze - HS145
2 luty 2011 - Klingenthal - Vogtlandarena - HS140
5 luty 2011 - Oberstdorf - im. Heiniego Klopfera - HS213
6 luty 2011 - Oberstdorf - im. Heiniego Klopfera - HS213, druż.

12-13 lutego 2011- Vikersund - Vikersundbakken - HS207
12 marca 2011 - Lahti - Salpausselkä - HS130
13 marca 2011 - Lahti - Salpausselkä - HS130
18 marca 2011 - Planica - Letalnica - HS215
19 marca 2011 - Planica - Letalnica - HS215, druż.
20 marca 2011 - Planica - Letalnica - HS215


Skoki narciarskie - zawody drużynowe
Skoki narciarskie - Turniej Czterech Skoczni
Skoki narciarskie - zawody w lotach narciarskich
Skoki narciarskie - FIS Team Tour (Turniej Trzech Skoczni)

Zawody

Igrzyska Olimpijskie - skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich rozgrywane są co 4 lata i obejmują zawody indywidualne na dużej i normalnej skoczni oraz skoki drużynowe na skoczni dużej.
Mistrzostwa Świata - odbywają cię co 2 lata, w nieparzyste lata, w ramach Mistrzostwa Świata w narciarstwie klasycznym. Odbywają się wtedy konkursy indywidualne na skoczniach dużej i normalnej oraz zawody drużynowe na skoczni dużej. Okazjonalnie rozgrywany jest także dodatkowy konkurs drużynowy na skoczni normalnej.
Mistrzostwa Świata w lotach narciarstwa - rozgrywane są co 2 lata, w lata parzyste. Obejmują zawody indywidualne i drużynowe na skoczni mamuciej.
Puchar Świata - jest rozgrywany co rocznie w okresie od listopada do marca i obejmuje około 30 konkursów, w tym dwa na Wielkiej Krokwi w Zakopanym. Puchar Świata obejmuje następujące imprezy:

    Turniej Czterech Skoczni – organizowany jest na przełomie grudnia i stycznia, w czasie, którego zawodnicy skaczą na skoczniach w Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen, Innsbrucku i Bischofshofen. Turniej Nordycki - rozgrywany w pierwszej połowie marca w krajach skandynawskich. Zawodnicy skaczą wtedy w Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo. FIS Team Tour - organizowany jest w lutym lub na przełomie stycznia i lutego. Obejmuje pięć konkursów skoków - trzy indywidualne i dwa drużynowe na niemieckich skoczniach w Willingen, Klingenthal, Oberstdorf.  Nazywany inaczej Konkursem Trzech Skoczni. Puchar Świata w lotach narciarskich.

Letnia Grand Prix - odbywa się corocznie od lipca do września na skoczniach pokrytych sztuczną nawierzchnią. W ramach Letniej Grand Prix organizowany jest Turniej Czterech Narodów w Niemczech z zawodami w Hinterzarten, Włoszech w Pragelato, w Szwajcarii w Einsiedeln i w Francji w Courchevel.
Puchar Kontynentalny - to niższej kategorii cykl zawodów niż Puchar Świata i Letnia Grand Prix. Odbywa się w tym samym czasie co one i na tych samych zasadach. Punkty zdobyte w czasie Pucharu Kontynentalnego umożliwiają zawodnikowi start w Pucharze Świata. W przypadku kobiet Puchar Kontynentalny najważniejsza impreza w skokach.
Puchar FIS - to najniższego szczebla cykl zawodów w skokach narciarskich, zwany Trzecią Ligą. Dzięki niemu młodzi skoczkowie mogą dostać się do Pucharu kontynentalnego, a później Pucharu Świata.

Źródło: Wikipedi

Zasady Konkursów Drużynowych

Drużyny składają się z 4 zawodników danego kraju. Zawody są podzielone na dwa etapy. W każdym z etapów odbywają się 4 serie skoków. W każdej serii skacze jeden ze skoczków danej drużyny. Kolejność startu poszczególnych zawodników w drużynie jest już wcześniej ustalona i nie może się zmieniać pomiędzy etapami. Po pierwszym etapie sumuje się punkty wszystkich członków danej drużyny.
W drugim etapie startuje osiem najlepszych drużyn, chyba, że ostatnie ósme miejsce zajmuje ex aequo więcej niż jedna drużyna. Drugi etap przebiega podobnie jak pierwszy. Zwycięża drużyna, która zdobyła najwyższą łączną notę swoich zawodników w obu etapach.
Miejsca krajów w klasyfikacji Pucharu Narodów ustalane są na podstawie sumy punktów z konkursów drużynowych oraz sumy punktów zdobytych przez wszystkich zawodników danego kraju w konkursach indywidualnych w danym sezonie.
Za miejsca zajęte w drużynowych zawodach Pucharu Świata kraje otrzymują następujące punkty:
    1 miejsce - 400 punktów, 2 miejsce - 350 punktów, 3 miejsce - 300 punktów, 4 miejsce - 250 punktów, 5 miejsce - 200 punktów, 6 miejsce - 150 punktów, 7 miejsce - 600 punktów, 8 miejsce - 700 punktów.
Źródło: Wikipedia

Zasady Konkursów Indywidualnych

Po pierwsze, żeby zawodnik był dopuszczony do udziału w konkursie indywidualnym Pucharu Świata zawodnik musi posiadać na swoim koncie punkty Pucharu Świata lub punkty Pucharu Kontynentalnego.
Konkurs skoków odbywa się z dwóch tur. Pierwsza to kwalifikacje w czasie których wyłania się 50 najlepszych skoczków. Jednak zawodnicy, którzy zajmują pierwszych dziesięć miejsc w Pucharze Świata mają zagwarantowany występ w pierwszej serii skoków bez kwalifikacji. W pierwszej serii 50 zawodników skacze. 30 skoczków z najlepszymi wynikami za skoki awansuje do drugiej serii, w której oddają swój drugi skok. Skoczek, który dostał za swoje dwa skoki najlepsze noty zwycięża konkurs.
Trochę inne zasady panują podczas pierwszej serii w czasie Turnieju Czterech Skocznia. Zawodnicy startują w 25 parach, które dobierane są na podstawie skoków w kwalifikacjach. Najlepszy startuje z najgorszym, drugi z 49 i tak dalej. Do drugiej serii awansują ci zawodniczy z pary, którzy otrzymali wyższe noty za skok plus 5 przegranych skoczków z najlepszymi wynikami (tzw. Lucky Losers).
Za każdy skok zawodnik otrzymuje:
    punkty za odległość – długość skoku mierzona jest od progu skoczni do pięty tylnego buta skoczka w chwili zetknięcia się narty na całej długości z zeskokiem z dokładnością do 0,5 metra. Za osiągnięcie punktu konstrukcyjnego (kalkulacyjnego) skoczek dostaje 60 pkt, a 120 pkt na skoczniach mamucich. Za każdy metr więcej dodaje się, a za każdy metr mniej odejmuje punkty, zależnie od wielkości skoczni, i tak na K-90 po 2 pkt za metr, na K-120 po 1,8 pkt za metr, a na "mamutach" po 1,2 pkt za każdy metr. noty za styl – przyznawane są przez pięciu sędziów, przy czym najwyższej i najniższej z pięciu not nie bierze się pod uwagę, a pozostałe są sumowane. Nota od jednego sędziego wynosi od 0 do 20 punktów. Sędziowie oceniają między innymi: czy jest dobrze wyważone wybicie, czy jest stabilny lot i czy jest lądowanie telemarkiem.


Na zeskoku prócz linii konstrukcyjnej znajduje się też dystans jury, czyli odległość powyżej, której jeśli zawodnik skoczy sędziowie zbierają się na naradę. Decydują wtedy czy obniżyć belkę startową, dzięki czemu skróci się odległość oddawanych skoków. Jeśli sędziowie obniżą belkę startową, to zawodnicy skaczący przed zawodnikiem, który osiągnął dystans jury będą powtarzać swoje skoki.
Poza tym jeśli panują złe warunki atmosferyczne na skoczni, na przykład zbyt obfite opady, zbyt silny wiatr może być odwołany konkurs bądź druga seria. W przypadku, gdy nie odbędzie się druga seria są brane pod uwagę tylko wyniki z pierwszej serii. Wtedy jeśli zawodnik prowadził po pierwszej serii zajmuje pierwsze miejsce na podium.
Podczas konkursów Pucharu Świata punkty za zajmowane miejsca są przyznawane następująco:
    1 miejsce - 100 punktów, 2 miejsce - 80 punktów, 3 miejsce - 60 punktów, 4 miejsce - 50 punktów, 5 miejsce - 45 punktów, 6 miejsce - 40 punktów, 7 miejsce - 36 punktów, 8 miejsce - 32 punktów, 9 miejsce - 29 punktów, 10 miejsce - 26 punktów, 11 miejsce - 24 punktów, 12 miejsce - 22 punktów, 13 miejsce - 20 punktów, 14 miejsce - 18 punktów, 15 miejsce - 16 punktów, 16 miejsce - 15 punktów, 17 miejsce - 14 punktów, 18 miejsce - 13 punktów, 19 miejsce - 12 punktów, 20 miejsce - 11 punktów, 21 miejsce - 10 punktów, 22 miejsce - 9 punktów, 23 miejsce - 8 punktów, 24 miejsce - 7 punktów, 25 miejsce - 6 punktów, 26 miejsce - 5 punktów, 27 miejsce - 4 punktów, 28 miejsce - 3 punktów, 29 miejsce - 2 punktów, 30 miejsce - 1 punktów.
Źródło: Wikipedia

Pojęcia

Budowa skoczni:
Belka startowa - miejsce z którego startuje zawodnik po zezwoleniu przez trenera na skok. Określa długość najazdu, od którego zależy prędkość na rozbiegu. Im wyżej jest położona tym większa jest prędkość, a tym samym dłuższy jest skok.
Rozbieg o nachyleniu 30-40 stopni zakończonego progiem o nachyleniu 5-15 stopni.
Próg skoczni – miejsca, w którym zawodnik odbija się w górę.
Bula - jest to grzbiet skoczni, za którym zaczyna się zeskok o nachyleniu 45 stopni. Na zeskoku lądują skoczkowie.
Punkt konstrukcyjny - linia, na której wylądowanie daje nam 60 punktów (120 punktów na mamucich skoczniach). Przekroczenie tej linii powoduje, że punty są nam dodawane: na K-90 po 2 pkt za metr, na K-120 po 1,8 pkt za metr, a na "mamutach" po 1,2 pkt za każdy metr.
Linia bezpieczeństwa - jest to linia powyżej, której lądowanie nie jest bezpieczne, ponieważ zeskok w tym miejscu zmienia nachylenie i przez to na nogi zawodnika działają większe przeciążenia niż gdyby lądowała przed dystansem jury.
Szpaler choinek - miejsce, do którego jest oceniany skok. Jeśli do tego momentu zawodnik upadnie sędziowie odejmą mu punkty.
Dojazd - miejsce, w którym zawodnicy hamują, a następnie wypinają narty i zdejmują kask.

Sprzęt skoczka:
Buty - służą do utrzymywania stropy we właściwym położeniu nie ograniczając ruchów. Są wykonane ze skóry. Są elastyczne i dostosowują się do ruchów stopy, a utwardzane w tylnej części zapobiegają niepożądanym urazom.
Gogle - przy dużych prędkościach gogle chronią ludzkie oko przed łzawieniem.
Kombinezon - poprawia aerodynamikę w locie i może mieć maksymalnie grubość 5 mm. Zatrzymuje on powietrze, przez co poprawia nośność zawodnika. Im jego powierzchnia większa tym można dalej polecieć. Rozmiary kombinezony są ograniczone przepisami. Jego maksymalna przepuszczalność wynosić do 40 litrów na centymetr kwadratowy, a wymiary nie powinny przekraczać powyżej 10% rzeczywistych wymiarów zawodnika. Aby to kontrolować FIS wprowadził 6 punktów, za pomocą których kontroluje właściwe rozmiary kombinezonu. Są to: obwód klatki piersiowej, obwód w pasie, obwód uda, obwód od kroku przez ramię, obwód barku i ramienia.
Narty - są najdłuższe i najszersze niż pozostałe, dzięki czemu zwiększają nośność skoczka. Tak jak w stosunku do kombinezonów i na narty są naniesione pewne ograniczenia. Długość narty to maksymalnie 146% wzrostu zawodnika, szerokość nie może przekraczać: 115 mm na przodach i końcach nart w odległości 30 cm od czubów i od końca, 105 mm pod wiązaniami.
Wiązania - przy upadku powinny się same odpiąć, co zmniejsza ryzyko kontuzji. Zawodnik, dzięki ruchomej tylnej części wiązania, może zmieniać kąt nachylenia ciała względem nart, co umożliwia znalezienie optymalnej pozycji. Montowanie wiązań jest określone przepisami m.in. od początku narty do początku buta obowiązuje odległość 57% długości całej narty.
Źródło: Wikipedia

Historia

1840 - pojawia się pierwszy prototyp skoczni narciarskiej w norweskiej miejscowości Telemark.
1860 - pierwsza rekordowa odległość 30,5 metra uzyskana przez Norwega Sondre Nordheima.
1868 - odbywa się pierwszy konkurs w Christianii.
1892 - odbywają się jedne z pierwszych Międzynarodowych rozegrane w Muezzerschlag, a wygrane przez Samsona.
1910 - Polska ma swoją pierwszą skocznię na Kalatówkach.
1913 - Czesi i Niemcy skaczą na wybudowanych w Karkonoszach obiektach.
1924 - odbywa się pierwsza Zimowa Olimpiada w francuskiej miejscowości Chamonix, w czasie której odbywają się zawody na skoczni normalnej. W konkurencji skoków narciarskich zwyciężył Jakob Tullin Thams, drugi był Narve Bonna.
1925 - rozegrano pierwsze Mistrzostwa Świata w skokach narciarskich na skoczni normalnej.
1925 - powstaje do dziś istniejąca skocznia w Holmenkollen.
22 marca 1925 - Polska posiada Wielką Krokiew.
1927 - Włosi najpóźniej wybudowali pierwszy stały próg w Cortinie dAmpezzo.
1933 - po raz pierwszy zostaje po raz pierwszy zostaje pokonana granica 100 metrów. Norweg Ullard skoczył 103,5 metra w Ponte di Legno.
1953 - rozgrywany jest Turniej Czterech Skoczni na skoczniach w Niemczech (Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen) i Austrii (Innsbruck, Bischofshofen).
1962 - odbywają się Mistrzostwa Świata w skokach narciarskich na skoczni dużej.
1964 - skoki narciarskie są dyscypliną sportową na dużej skoczni.
1972 - odbywają się Mistrzostwa Świata w lotach.
1979/1980 - został rozegrany cykl zawodów w skokach narciarskich.
1997 - został rozegrany Turniej Nordycki.
2009 - odbywaj się FIS Team Tour.
Źródło: Wikipedia