Budowa skoczni:
Belka startowa - miejsce z którego startuje zawodnik po zezwoleniu przez trenera na skok. Określa długość najazdu, od którego zależy prędkość na rozbiegu. Im wyżej jest położona tym większa jest prędkość, a tym samym dłuższy jest skok.
Rozbieg o nachyleniu 30-40 stopni zakończonego progiem o nachyleniu 5-15 stopni.
Próg skoczni – miejsca, w którym zawodnik odbija się w górę.
Bula - jest to grzbiet skoczni, za którym zaczyna się zeskok o nachyleniu 45 stopni. Na zeskoku lądują skoczkowie.
Punkt konstrukcyjny - linia, na której wylądowanie daje nam 60 punktów (120 punktów na mamucich skoczniach). Przekroczenie tej linii powoduje, że punty są nam dodawane: na K-90 po 2 pkt za metr, na K-120 po 1,8 pkt za metr, a na "mamutach" po 1,2 pkt za każdy metr.
Linia bezpieczeństwa - jest to linia powyżej, której lądowanie nie jest bezpieczne, ponieważ zeskok w tym miejscu zmienia nachylenie i przez to na nogi zawodnika działają większe przeciążenia niż gdyby lądowała przed dystansem jury.
Szpaler choinek - miejsce, do którego jest oceniany skok. Jeśli do tego momentu zawodnik upadnie sędziowie odejmą mu punkty.
Dojazd - miejsce, w którym zawodnicy hamują, a następnie wypinają narty i zdejmują kask.
Sprzęt skoczka:
Buty - służą do utrzymywania stropy we właściwym położeniu nie ograniczając ruchów. Są wykonane ze skóry. Są elastyczne i dostosowują się do ruchów stopy, a utwardzane w tylnej części zapobiegają niepożądanym urazom.
Gogle - przy dużych prędkościach gogle chronią ludzkie oko przed łzawieniem.
Kombinezon - poprawia aerodynamikę w locie i może mieć maksymalnie grubość 5 mm. Zatrzymuje on powietrze, przez co poprawia nośność zawodnika. Im jego powierzchnia większa tym można dalej polecieć. Rozmiary kombinezony są ograniczone przepisami. Jego maksymalna przepuszczalność wynosić do 40 litrów na centymetr kwadratowy, a wymiary nie powinny przekraczać powyżej 10% rzeczywistych wymiarów zawodnika. Aby to kontrolować FIS wprowadził 6 punktów, za pomocą których kontroluje właściwe rozmiary kombinezonu. Są to: obwód klatki piersiowej, obwód w pasie, obwód uda, obwód od kroku przez ramię, obwód barku i ramienia.
Narty - są najdłuższe i najszersze niż pozostałe, dzięki czemu zwiększają nośność skoczka. Tak jak w stosunku do kombinezonów i na narty są naniesione pewne ograniczenia. Długość narty to maksymalnie 146% wzrostu zawodnika, szerokość nie może przekraczać: 115 mm na przodach i końcach nart w odległości 30 cm od czubów i od końca, 105 mm pod wiązaniami.
Wiązania - przy upadku powinny się same odpiąć, co zmniejsza ryzyko kontuzji. Zawodnik, dzięki ruchomej tylnej części wiązania, może zmieniać kąt nachylenia ciała względem nart, co umożliwia znalezienie optymalnej pozycji. Montowanie wiązań jest określone przepisami m.in. od początku narty do początku buta obowiązuje odległość 57% długości całej narty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz